🐾 Rak Prostaty U 30 Latka

Tak więc, zgodnie z BJ Alekseev et al. (2000), tylko 30% pacjentów z rakiem prostaty są określane przez etapie 1 i 2 z chorobą (proces miejscowego), jeśli to możliwe do przeprowadzenia radykalnego leczenia raka. W 60-80% chorych z pierwotnymi nowotworami złośliwymi stwierdzone przerzuty raka prostaty diagnozuje. Należy pamiętać, że choć chorują głównie starsi mężczyźni, rak prostaty u 30-latka również może się zdarzyć. Mimo, że są to rzadkie przypadki trzeba mieć je na uwadze. Jeśli zatem omawiany jest już rak prostaty, w jakim wieku ryzyko zachorowania jest największe? Rak prostaty – objawy, leczenie, rokowania. cze 23, 2023 | Baza wiedzy, Katalog nowotworów, Nowotwory układu moczowo-płciowego, Objawy raka. Rak prostaty ( rak stercza, rak gruczołu krokowego) zajmuje u mężczyzn drugie miejsce w zestawieniu zapadalności i umieralności z powodu nowotworów złośliwych. Dominującą postacią nowotworu Jak wspomniałem wcześniej, w wieku 20 lat zdiagnozowano u mnie przerost prostaty. Mój lekarz prowadzący powiedział, że mogła do tego doprowadzić wada anatomiczna. Drugi, u którego byłem powiedział, że być może przewlekłe zapalenie prostaty, które przeszedłem ponad rok temu. W internecie nie ma informacji o takich przypadkach Schorzenia związane z prostatą to: zapalenie prostaty, łagodny przerost prostaty, rak prostaty. Częstym problemem z prostatą jest jej przerost, który objawia się głównie problemami z oddawaniem moczu (powiększona prostata powoduje ucisk na cewkę moczową). Przerost prostaty nazywany jest także gruczolakiem stercza czy BPH (ang. Program badań przesiewowych raka jelita grubego. Program adresowany jest do osób w wieku: od 50 do 65 lat, lub od 40 do 49 lat, jeśli u najbliższych krewnych pacjenta, rozpoznano nowotwór jelita grubego. Do udziału w programie nie jest potrzebne skierowanie. Wystarczy, że pacjent jest w grupie wiekowej, która kwalifikuje się do Swoisty antygen sterczowy u zdrowych mężczyzn jest uwalniany z prawidłowych komórek stercza do krwiobiegu jedynie w śladowych ilościach. Jeśli jednak mężczyzna choruje na raka prostaty, następuje znaczny wzrost poziomu PSA we krwi. PSA ma szerokie zastosowanie w praktyce klinicznej jako marker nowotworu prostaty. 2. Wskazania do 17-letnia Polka dokonała przełomu w medycynie. Unikalna metoda leczenia raka trzustki została wynaleziona przez 17-letnią Joannę Jurek. Nastolatka opracowała terapię z wykorzystaniem nanotechnologii, która pozwala bezpośrednio dostarczyć lek do zaatakowanego nowotworem miejsca. Objawy choroby. Rak prostaty na ogół nie wywołuje charakterystycznych objawów, tym bardziej, że może współwystępować z łagodnym przerostem gruczołu, który odpowiada za dolegliwości ze strony dolnych dróg moczowych, do których należą: Częste oddawanie moczu, nawet w nocy. Trudności z oddawaniem moczu, pacjenci mają często Gruczoł krokowy o wym 48x31x44 ( 34 ml ), nieco powiększony o zachowanej budowie strefowej. Strefa obwodowa obustronnie jest niejednorodna, ma obniżony niejednorodnie sygnał w T2 bez ognisk restrykcji dyfuzji, umiarkowanie progresywnie wzmacnia się kontrastem - PIRADS2, najpewniej zmiany zapalne/pozapalne. Torebka grudczołu gładka. Wykrycie guzków, obrzęk jądra, zmiana kształtu czy ból podczas badania to objawy, które są wskazaniem do wizyty u lekarza. To łatwe i szybkie badanie pomaga w wykryciu raka jądra. Badanie prostaty per rectum u urologa, a także badanie USG prostaty i oznaczenie antygenu PSA z krwi mężczyźni powinni wykonywać raz w roku. To badania • Badanie jąder przez lekarza (pod kątem raka jądra) – co 3 lata. • Badanie proktologiczne (w przypadku mężczyzn będących w grupie ryzyka chorób prostaty). Wiek 30-40 lat. WSZYSCY: • Podstawowe badania profilaktyczne: morfologia, OB, stężenie glukozy we krwi oraz badanie ogólne moczu – raz do roku zeC1. Rak prostaty to jeden z częściej występujących nowotworów złośliwych u mężczyzn. Choć wzrost świadomości zdrowotnej i nowe metody diagnostyczne przyczyniły się do wzrostu wykrywalności raka prostaty, wciąż bywa on rozpoznawany już w zaawansowanym stadium. Rak prostaty – czym jest prostata? Prostata, inaczej gruczoł krokowy lub stercz, jest elementem układu moczowo-płciowego mężczyzny. Prostata jest zlokalizowana w części miednicy mniejszej, w okolicy krocza, pod pęcherzem moczowym, z jednej strony przywiera do przedniej ściany odbytu. Pod względem kształtu i rozmiaru prostatę dorosłego mężczyzny porównuje się do kasztana lub orzecha włoskiego. W chwili narodzin bowiem gruczoł krokowy ma wielkość ziarenka grochu – powiększa się wraz z upływem lat i docelowy rozmiar osiąga w okolicach 30. roku życia. W kolejnych latach u zdecydowanej większości mężczyzn prostata zaczyna się powiększać. Łagodny rozrost prostaty może prowadzić do zwężenia cewki moczowej, utrudniając swobodny odpływ moczu. Przerost gruczołu krokowego może powodować uciążliwe dolegliwości, dlatego mężczyzna, który podejrzewa u siebie to schorzenie, powinien skonsultować się z lekarzem. Co więcej, typowe dla rozrostu prostaty objawy mogą być oznaką innych chorób – na przykład o wiele groźniejszego raka prostaty. Nowotwór ten z reguły rozwija się bardzo wolno, gdyż od powstania pierwszych komórek nowotworowych do wystąpienia symptomów choroby może upłynąć nawet kilkanaście lat. Rodzaje nowotworów prostaty Większość nowotworów prostaty to gruczolakoraki. Wywodzą się one z komórek gruczołów, które wytwarzają płyn prostaty, dodawany do nasienia. Pozostałe rodzaje raka prostaty to: nowotwory drobnokomórkowe, guzy neuroendokrynne, nowotwory powstałe z komórek przejściowych, mięsaki. Rak prostaty – objawy. Jak rozpoznać nowotwór gruczołu krokowego? Nowotwór prostaty w początkowym stadium bardzo rzadko daje specyficzne objawy. Można jednak wyróżnić kilka symptomów, mogące zwiastować problemy z prostatą, które warto potraktować jako sygnały ostrzegawcze. Są to: ból lub pieczenie podczas oddawania moczu lub wytrysku, częste oddawanie moczu, szczególnie w nocy, trudności z zatrzymaniem lub rozpoczęciem oddawania moczu, nagłe zaburzenia erekcji, krew w moczu lub spermie. Na wczesnym etapie rozwoju rak gruczołu krokowego może też przyczyniać się do znacznego osłabienia przepływu moczu oraz dolegliwości bólowych w okolicach prostaty, odczuwanych podczas siedzenia. Jeżeli choroba rozprzestrzeniła się już poza obszar gruczołu krokowego, mogą jej towarzyszyć także obrzęk dolnej części ciała, ból pleców lub bioder, zaburzenia rytmu wypróżnień lub niewyjaśniona utrata wagi. Rak prostaty w zaawansowanym stadium natomiast może dawać następujący objawy: ból w podbrzuszu, krew w moczu, pieczenie w trakcie oddawania moczu, problemy z trzymaniem moczu, kłopoty ze wzwodem, ból w odbycie, krwawienie z odbytu, obecność krwi w spermie, ból w okolicach krocza i lędźwi. Rak gruczołu krokowego to nowotwór złośliwy, który może naciekać sąsiadujące tkanki, w tym pęcherzyki nasienne, szyję pęcherza moczowego czy sterczową część cewki moczowej. Jego zaawansowana postać może również dawać przerzuty – najczęściej do węzłów chłonnych miednicy, płuc oraz kości, a zwłaszcza kręgosłupa. Choć nie można wskazać jednoznacznych przyczyn powstawania raka prostaty, istnieje grupa czynników predysponujących do zachorowania na ten nowotwór. Duże znaczenie w rozwoju raka prostaty mają uwarunkowania genetyczne – gdy choroba pojawia się u krewnego I stopnia, szanse na wystąpienie jej u pozostałych mężczyzn w rodzinie wzrastają nawet dwukrotnie. Zachorowaniu na raka gruczołu krokowego może też sprzyjać niewłaściwa dieta, obfitująca w tłuszcze nasycone. W ramach profilaktyki warto więc zacząć stosować dietę antynowotworową, bogatą w antyoksydanty zwalczające wolne rodniki, która może zmniejszać ryzyko raka nawet o 30%. Wpływ na rozwój choroby może także mieć ekspozycja na szkodliwe substancje chemiczne – dotyczy to zwłaszcza mężczyzn pracujących w przemyśle gumowym, tekstylnym czy przy produkcji nawozów sztucznych. Diagnostyka nowotworu prostaty Przy podejrzeniu problemów z prostatą, diagnostykę najlepiej rozpocząć od badania krwi z określeniem wartości PSA. Podwyższony poziom tego antygenu najczęściej wskazuje na zmiany chorobowe w obrębie gruczołu krokowego, ale nie jest jednoznaczne z rozpoznaniem raka. Zwiększone stężenie PSA może być również wynikiem łagodnego rozrostu prostaty lub zapalenia stercza. Nieprawidłowa wartość PSA powinna być jednak wystarczającym powodem do dalszej diagnostyki. Z wynikami badania PSA należy udać się do urologa, który przeprowadzi badanie palpacyjne – oceni gruczoł palcem przez odbytnicę. Czasem urolog wykonuje też USG. Przy podejrzeniu nowotworu zleca się biopsję, która polega na pobraniu wycinków z gruczołu krokowego. Rak prostaty – leczenie. Jak wygląda? Sposób leczenia raka prostaty zależy w głównej mierze od stopnia zaawansowania choroby. Nowotwór w stosunkowo wczesnym stadium można leczyć operacyjnie – metoda ta polega na całkowitym usunięciu gruczołu krokowego. Może się to jednak wiązać z pewnymi powikłaniami – nietrzymaniem moczu lub problemami z potencją. W celu leczenia raka prostaty stosuje się także radioterapię. Przy nowotworach na zaawansowanym etapie rozwoju coraz częściej wykorzystuje się nowe metody terapeutyczne, które mogą spowolnić rozrost guza, zmniejszyć ryzyko przerzutów lub wydłużyć życie o kilka do kilkunastu miesięcy. Dla wsparcia leczenia raka prostaty należy pamiętać o zdrowej, prawidłowo zbilansowanej, lekkostrawnej diecie. W przypadku braku apetytu i łaknienia czy zaburzeniach smaku, które nierzadko dotykają pacjentów onkologicznych, dietę warto uzupełnić o doustne suplementy pokarmowe w formie płynu. Są łatwe w przyjmowaniu i pozwalają dostarczyć do organizmu niezbędne substancje odżywcze, tym samym wspomagając utrzymanie właściwej masy ciała i zapobiegając kacheksji nowotworowej. W chorobach nowotworowych polecanym preparatem jest Supportan DRINK, w składzie którego znajdziemy duże ilości białka i energii oraz kwasy tłuszczowe omega-3. W okresie przygotowań do operacji lub w trakcie rekonwalescencji świetnym wyborem jest Fresubin Jucy DRINK, zapewniający łatwo przyswajalną porcję energii, oraz Fresubin Energy DRINK, dostarczający białko, energię oraz kwasy tłuszczowe jednonienasycone MUFA. Dobrym rozwiązaniem jest również Fresubin Protein Powder, czyli preparat w proszku, który można dodawać do płynów lub posiłków, będący skoncentrowanym źródłem wysokiej jakości białka. Rak prostaty – rokowania Wskaźnik przeżywalności w przypadku nowotworu prostaty jest wyjątkowo wysoki. Wpływ na to mają przede wszystkim dwa czynniki: rak gruczołu krokowego z reguły rozwija się bardzo wolno, a ponadto dobrze reaguje na leczenie, dzięki czemu wielu chorych wraca do zdrowia. Oczywiście największe szanse na wyleczenie mają wcześnie diagnozowani pacjenci, u których nowotwór jest w początkowym stadium i nie rozprzestrzenił się jeszcze do węzłów chłonnych lub innych narządów. Rak prostaty to drugi, obok raka płuc, najczęściej występujący u mężczyzn nowotwór złośliwy. Tak samo jak w przypadku innych chorób nowotworowych, rak gruczołu krokowego może zostać całkowicie wyleczony, gdy zostanie szybko rozpoznany – dlatego tak ważne są regularne kontrole urologiczne oraz konsultacja w razie pojawienia się jakichkolwiek niepokojących symptomów. Rak gruczołu krokowego, jak wynika ze statystyk, wciąż znajduje się w czołówce najczęściej diagnozowanych nowotworów złośliwych u mężczyzn. Zarówno zachorowalność, jak i umieralność rosną, mamy ok. 16 tys. nowych zachorowań w ciągu roku, ponad 5 tys. zgonów. Według Krajowego Rejestru Nowotworów na przestrzeni ostatnich 30 lat liczba zachorowań zwiększyła się aż siedmiokrotnie. Biorąc pod uwagę, że nowotwór ten dotyczy głównie osób starszych, a społeczeństwo się starzeje, te liczby będą się zwiększać. Rozmowa z prof. dr n. med. Tomaszem Demkow z Kliniki Nowotworów Układu Moczowego Narodowego Instytutu Onkologii w Warszawie. Jak obecnie wygląda sytuacja chorych na raka prostaty w Polsce? Diagnostyka, terapia? Pod koniec ubiegłego roku część chorych, z rakiem hormonozależnym opornym na kastrację, uzyskała dostęp do nowoczesnej terapii. Ale jedna jaskółka wiosny nie czyni… Zgodnie z Krajowym Rejestrem Nowotworów w 2017 r. w Polsce po raz pierwszy liczba nowych rozpoznań raka gruczołu krokowego (RGK) – 16 253 chorych – była największa w grupie mężczyzn, którzy zachorowali na nowo-twory złośliwe. Należy przewidywać, iż najwyższy odsetek – obecnie 19,7 proc. nowych chorych z potwierdzonym histopatologicznie rakiem gruczołu krokowego – będzie nadal się utrzymywał. W 2017 r. z tego powodu zmarło 5365 chorych. W Polsce dysponujemy wszystkimi metodami diagnostycznymi, które rutynowo wykorzystuje się w rozpoznawaniu RGK. Niestety problemem jest okres oczekiwania na wykonanie i prawidłowy opis badań, które decydują o sposobie leczenia. Chcę wspomnieć tylko o niektórych – ocenie mikroskopowej wycinków pobranych z gruczołu krokowego, wykonaniu i opisie badań obrazowych, takich jak tomografia komputerowa, wieloparametryczny rezonans magnetyczny. Jakość wyników zależy oczywiście od doświadczenia specjalistów interpretujących otrzymane dane oraz od czasu, którym dysponujemy, aby wynik był prawidłowo opisany. Na przykład ocena wieloparametrycznego rezonansu magnetycznego wymaga ok. 60 min. Z kolei badanie mikroskopowe tkanek lub narządów przesłanych do badania jest również czasochłonne, szczególnie gdy chcemy zachować europejskie bądź światowe standardy, narzucone przez towarzystwa naukowe. Z tego wynikałoby, że jeśli chodzi o diagnostykę, nie jest źle. Ale czy jest na tyle dobrze, że możemy mówić o sukcesach? Na pewno wiele zostało zrobione, ale też wiele pozostało do zrobienia. Za sukces należy uważać szeroką dostępność do oznaczania PSA (test, który został rozpowszechniony na początku lat 90. zeszłego stulecia), a także wprowadzenie i rozpowszechnienie nowych metod obrazowania narządu, jego anatomii i metabolizmu komórek, transrektalnej ultrasonografii (TRUS), wieloparametrycznego rezonansu magnetycznego, pozytonowej tomografii emisyjnej PET/CT. To także wprowadzenie jednolitego wystandaryzowanego systemu oceny mikroskopowej pobranej tkanki nowotworowej. Natomiast niewątpliwie diagnostyka nie jest jeszcze doskonała. Np. brakuje wysoce swoistego i specyficznego markera nowotworowego, gdyż niestety PSA nie spełnia tych kryteriów. Nadal nie możemy potwierdzić lub wykluczyć obecności komórek nowotworowych bez biopsji stercza, wciąż nie mamy możliwości rozpoznania i prognozowania leczenia chorych, mając do dyspozycji wyniki „płynnej biopsji” i nawet znając genom mężczyzny. W związku z tym nadal zbyt dużo mężczyzn jest niepotrzebnie leczonych radykalnie i narażanych przez to na szereg Część chorych leczymy niepotrzebnie, bo nie jesteśmy w stanie wskazać tych mężczyzn, którzy odnieśliby korzyść z leczenia radykalnego, nawet gdy mamy do dyspozycji wyniki ich badań genetycznych. W ciągu ostatnich lat wiele się zmieniło w terapii chorych na raka gruczołu krokowego. Sukcesy? Porażki? Czy może ani jedno, ani drugie? Generalnie można powiedzieć tak: w zależności od stopnia zaawansowania raka gruczołu krokowego obecnie dysponujemy szeregiem możliwości postępowania. Czasami jest to tylko aktywna obserwacja. Dotyczy to grupy chorych, u których wykonujemy okresowo badania, decydujące o dalszym postępowaniu. Gdy badania nie wykazują różnic w porównaniu z poprzednio wykonanymi, chory podlega dalszej aktywnej obserwacji. W terapii możemy zastosować brachyterapię, radykalną radioterapię ewentualnie z hormonoterapią, brachyterapię z radioterapią, radykalną prostatektomię, czyli chirurgiczne usunięcie stercza, pęcherzyków nasiennych i regionalnych węzłów chłonnych. Gdy komórki raka występują poza gruczołem krokowym, czyli mamy do czynienia z rozsianą postacią nowotworu, możemy zastosować hormonoterapię, chemioterapię, paliatywną radioterapię, paliatywne zabiegi chirurgiczne, podawać radioizotopy. Wszystkie te metody leczenia są w Polsce dostępne, ale niestety nie wszystkie w jednym ośrodku. A dla chorego sytuacja komfortowa jest wówczas, gdy wszystkimi możliwościami leczenia dysponuje jeden ośrodek onkologiczny. Np. onkolog kliniczny nie będzie stosował cytostatyków, gdy chory ma niewydolność nerek. Po odblokowaniu odpływu moczu z nerek przez urologa i normalizacji parametrów nerkowych można rozpocząć leczenie. To jeden z przykładów korzyści leczenia w wyspecjalizowanym ośrodku onkologicznym. A jak przedstawia się dostęp do terapii chorych na opornego na kastrację, nawrotowego raka prostaty? W Polsce grupa chorych na RGK, u których stwierdzono chorobę oporną na kastracyjny poziom testosteronu, ma możliwości leczenia praktycznie takie same jak w krajach o wysokich nakładach na ochronę zdrowia. Obecnie jedynie kabazytaksel nie jest dostępny do standardowego stosowania jako lek drugiego rzutu. W wielu krajach europejskich w terapii nowotworów coraz częściej wykorzystuje się roboty. U nas zabiegi z wykorzystaniem robotów, choć w niektórych ośrodkach możliwe, nie są finansowane przez NFZ. Niestety wieloletnie prośby środowiska urologów, a także chirurgów innych specjalności, o ogólnokrajowe uregulowanie problemu robotyzacji pozostaje bez echa. Należy podkreślić, że minimalnie inwazyjne metody leczenia chirurgicznego znacznie skracają pobyt chorego w szpitalu oraz pozwalają na jego szybszy powrót do codziennych aktywności. Jak Pana zdaniem wyglądamy, jeśli chodzi o leczenie raka prostaty, na tle krajów Unii Europejskiej? Pięcioletnie wskaźniki przeżyć chorych na raka gruczołu krokowego w Polsce wzrastają, ale niestety nadal mamy niższą średnią wykrywalność tego nowotworu i wyższy wskaźnik zgonów w stosunku do 26 krajów UE. Co wymaga zmian, żeby osiągać lepsze wyniki – i w diagnostyce, i w leczeniu raka prostaty? Bez zwiększonych nakładów finansowych na diagnostykę i leczenie niewiele da się zrobić. Dzięki tym nakładom będzie możliwy zakup nowoczesnego sprzętu, umożliwiającego wykonywanie minimalnie inwazyjnych metod leczenia, zwiększenie liczby personelu medycznego. Konieczne jest stworzenie zespołów ekspertów, najlepiej w jednym specjalistycznym ośrodku, gdzie chory będzie leczony od momentu diagnozy poprzez terapię do rehabilitacji. W trakcie spotkań ekspertów wchodzących w skład takich zespołów byłyby podejmowane decyzje o taktyce postępowania u konkretnych chorych – układany plan leczenia. Po wspólnym ułożeniu planu działania nie traciłoby się więc czasu na zastanawianie się, co dalej. Najgorszy, w mojej opinii, jest brak wzajemnej osobistej znajomości i poznania wiedzy oraz możliwości i doświadczenia innych specjalistów, czego konsekwencje ponoszą głównie pacjenci. Problemem wymagającym uregulowania jest też zmniejszenie obowiązków biurowych lekarzy, co, przy braku specjalistów, ma ogromne znaczenie. Lekarze powinni zajmować się przede wszystkim leczeniem, a nie tracić czas na wypełnianie arkuszy dokumentów niezbędnych do sprawozdawczości z działalności ośrodka. Rozmawiała Bożena Stasiak

rak prostaty u 30 latka