🎍 Ma Je Osoba Elokwentna

Daňové přiznání podává identifikovaná osoba pouze tehdy, pokud jí ve zdaňovacím období vznikla povinnost přiznat daň. Tato podmínka platí do 25 dnů po skončení zdaňovacího období. V této lhůtě je daň splatná. Identifikované osoby nemusí na rozdíl od plátců DPH podávat daňové přiznání elektronicky. Najjednostavnija logika nam govori da je u ovoj situaciji nasigurnija osoba koja sjedi najbliže deblu. Naravno da je u prednosti u odnosu na one koji sjede daleko na granama. Po toj logici možemo zaključiti da je najmanje pametna osoba koja sjedi na najlošijoj poziciji. Iz takvog razmišljanja slijedi da su najgluplje osobe pod brojem 1 i 4. Ako osećaš da ti ovaj video nije bio dovoljan, ili želiš da ti se lično posvetim i pomognem ti na putu uspeha, napretka i rasta. Ako si spreman za pravu prom Osoba samostatně výdělečně činná ( OSVČ) je termín používaný v českých zákonech o dani z příjmů, o sociálním zabezpečení a zdravotním pojištění pro takovou fyzickou osobu, která má příjmy z podnikání nebo z jiné samostatně výdělečné činnosti. Typicky je OSVČ například živnostník, samostatný Veřejné rejstříky. (1) Veřejnými rejstříky právnických a fyzických osob podle tohoto zákona (dále jen „veřejný rejstřík“) se rozumí spolkový rejstřík, nadační rejstřík, rejstřík ústavů, rejstřík společenství vlastníků jednotek, obchodní rejstřík a rejstřík obecně prospěšných společností. (2) Do Dr Rebecca Shiner, profesor na Colgate Univerzitetu i ko-urednik „Priručnika za temperament“, kaže da su osobine ličnosti izraz temperamenta a najviše prostora da se ispolje dobijaju tokom prelaska individue iz deteta u odraslu osobu. Pa tako koreni onoga što popularno nazivamo introvertnošću i ekstrovertnošću potiču iz detinjstva. Nastupanjem navedenih okolnosti osobna iskaznica postaje nevažećom te je osoba dužna podnijeti zahtjev za izdavanje nove osobne iskaznice u roku od 15 dana od dana nastupanja tih okolnosti. Građanin se ne smije služiti izdanom putovnicom ako: su se promijenili osobni podaci građanina. je putovnica oštećena ili dotrajala tako da više ne 1Elokwencją nazywamy wysławianie się pięknym językiem. Ale elokwencja to nie tylko nienaganny, poprawny i zawierający bogaty zasób słów język. To równoczesne wyrażanie swoich myśli tak, aby były zrozumiałe dla odbiorcy. Oznacza to, że elokwentna wypowiedź jest zawsze sensowna. Osoba, która posiada umiejętność elokwencji 1. Koje lekcije si naučio iz svojih grešaka? Ako su lekcije koje su naučili povezane samo sa onim što su drugi ljudi pogrešili, to ukazuje na toksično razmišljanje. Toksične osobe nikada ne preduzimaju odgovornost za svoje postupke i ne priznaje svoje greške, već uvek okrivljuje druge. 2. Kupio je dotadašnji pašnjak, površine 400 četvornih metara, a papiri za uknjiženje primljeni su 23. januara ove godine. Iz vlasničkog lista vidljivo je da je ugovor o kupoprodaji nekretnine ovjeren 16. augusta 2022. godine. Bešlić je zemljište platio gotovinom, kako pokazuje vlasnički list, budući da na njemu nema nikakvih tereta. Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like cummunicator, cooperative, fair-minded and more. Osoba blízká může být také zvýhodněna před spoluvlastníky určité věci v případě, kdy spoluvlastnictví vzniklo například dědictvím (tedy nějakou skutečností, kdy spoluvlastníci nemohou svá vzájemná práva předem ovlivnit). Převádí-li se spoluvlastnický podíl v následujících šesti měsících od jeho nabytí EkXc7aP. W tradycyjnej numerologii najważniejsze cechy człowieka określa droga życia. To, czy jest się jedynką czy piątką, determinuje nasze życie, mówi jaki jest nasz cel i jakie zadania mamy do przerobienia. W numerologii karmicznej wg metody Arzu Kabarukhiny droga życia to tylko niewielki element. Liczą się także kod karmiczny, kod życiowy oraz predyspozycje wynikające z unowocześnionej matrycy Pitagorasa. Dzisiaj przyjrzymy się temu, co wpływa na nasze relacje rodzinne, dlaczego niektórzy mają wspaniałych rodziców, którzy wspierają dziecko we wszystkim, a inni z rodziną są w ciągłym konflikcie. Drobne kłótnie w rodzinie zdarzają się zawsze. To nawet zdrowe, ponieważ oczyszczają atmosferę, sprawiają, że wszystko, co leży na sercu może zostać wypowiedziane. Zazwyczaj jednak takie kłótnie nie trwają długo i kończą się tak szybko, jak się zaczęły i nikt do nich potem nie wraca. Są jednak rodziny, w których konflikt jest normą. Często prowokuje go jedna osoba (np. babcia) i wciąż dąży do tego, żeby w domu panowała nerwowa atmosfera. Może być także dziecko, które jest bardzo ugodowe, jednak rodzice cały czas bombardują je oczekiwaniami i ciągłymi pretensjami. Za wszystko odpowiada cyfra 7. Numerologiczna 7 Mówi się, że numerologiczna siódemka to urodzony filozof, osoba elokwentna, skupiona na życiu wewnętrznym, posiadająca wybitną intuicję i predyspozycje do zgłębiania wiedzy. W towarzystwie lubi błyszczeć, w domu zaś cichnie, a swoją uwagę kieruje ku wnętrzu. Z pozoru silna, w rzeczywistości jednak bardzo delikatna i wrażliwa, ze skłonnością do depresji. Siódemka jest bardzo krytyczna wobec siebie i innych, może więc być odbierana jako wyniosła. Bywa postrzegana jako obojętna i chłodna, kiedy ukrywa swoje uczucia przed innymi, gdyż boi się krytyki. Błyskotliwa, inteligentna, każdemu pomoże w potrzebie i z każdym się dogada, dlatego swoje życie, także zawodowe, powinna skierować w stronę duchowości, wtedy pieniądze zaczną płynąć do niej pełnym strumieniem. Siódemka może stać się nieufna, wyobcowana, a nawet nieuczciwa. Opis ten jest trafny i bardzo wiele mówi o człowieku, jednak w numerologii karmicznej 7 to także pełne przepracowanie relacji rodzinnych oraz rodu. Ludzie z 7 w drodze życiowej już w dzieciństwie mogą zmagać się z problemami rodzinnymi, mogą czuć się inni niż rodzina, wyobcowani lub hołdować innym wartościom niż rodzice. W rodzie siódemek mogą być alkoholicy, hazardziści lub ludzie całkowicie obojętni na los dziecka. W późniejszym życiu siódemki mogą zmagać się z konfliktami z partnerami, teściami i dziećmi. No dobrze – powiecie – ale przecież trudne relacje z rodziną mogą mieć także ludzie bez 7 w drodze życiowej. Wtedy trzeba sprawdzić, czy nie ma tej cyfry w kodzie karmicznym. Im więcej 7 w kodzie karmicznym, tym więcej relacji do przerobienia – z rodzicami, braćmi, siostrami, krewnymi, dziećmi, żoną. Kobieta z 7 może mieć wiele związków, mężczyzna zaś kochanek „na pęczki”. Zawsze jednak związki te będą kończyły się w poczuciu krzywdy i w konflikcie:„Bo ona była niedobra”, „Bo on cały dzień tylko leżał na kanapie, nie chciał iść do pracy i nic nie robił”. A potem kolejny związek i dokładnie te same pretensje. Przeczytaj także: Trzy sposoby na obliczanie swojej drogi życia Gdzie jest błąd? Jak to wszystko naprawić? Jeżeli 7 widnieje w kodzie karmicznym, trzeba nauczyć się szanować swojego partnera i traktować go jak prawdziwą połowę, wynosić go na piedestał. Nasz partner czy dziecko jest naszym odbiciem, trzeba więc spojrzeć na niego jak w lustro. W przypadku 7 w drodze życiowej (ale także w kodzie karmicznym) trzeba szukać wspólnego języka, zrozumienia, próbować łagodzić konflikty. Nie podsycać kłótni, tylko wyciągnąć rękę. Czasem jest jednak tak, że numerologiczna siódemka stara się rozwiązać konflikt, jednak druga strona się na to nie zgadza i wciąż go podsyca. Wtedy trzeba po prostu odpuścić, nie próbować niczego na siłę, ale też nie godzić się na to, żeby rodzina w nią uderzała. Pamiętajcie, że granice wyznaczacie zawsze Wy i nie powinny one zostać naruszone przez nikogo. Najważniejsze to pogodzić się z samym sobą i mieć poczucie, że zrobiło się wszystko, żeby było lepiej. A że ktoś inny tego nie chce… To jego problem. Jeżeli konflikt dotyczy nie tylko mamy i syna czy męża i żony, ale całej rodziny, prawdopodobnie ciąży na niej karma rodowa i każdy jej członek ma gdzieś cyfrę 7. Wtedy najlepiej skontaktować się ze specjalistą, bo nie wystarczy, że jedna osoba odpuści i będzie chciała rozwiązać konflikty – muszą tego chcieć wszyscy członkowie rodziny. „Wszyscy twoi prześladowcy są twoimi nauczycielami” Niezależnie od tego, jak bardzo relacje rodzinne wpływają na nasze życie i jak bardzo cierpimy z tego powodu, każde wydarzenie, które nas spotyka, jest zaprojektowane specjalnie dla nas – tak, żeby nas nie przerosło, ale rozwinęło i żebyśmy mogli przejść osobistą drogę z nowymi doświadczeniami. Kiedy nie będziemy pielęgnowali w sobie poczucia krzywdy, tylko wyciągniemy lekcję z każdej sytuacji, staniemy się mocniejsi. Przeczytaj także: Karma rodowa. Jak uwolnić się od negatywnych wzorców? Co się dzieje, gdy bardzo kogoś nie lubisz lub mu zazdrościsz? „Jak ona tak może, bezwstydnie odpinać trzeci guzik koszuli w pracy i pokazywać koronkę biustonosza?! Okropne, ja bym się tak nigdy nie zachowała…” – myślałam z dezaprobatą za każdym razem, gdy na spotkaniu dyrektorów widziałam Karolinę „w akcji”. Na ważny, lecz wyparty kawałek swojej osobowości, trafiłam dzięki spotkaniu z kimś, kogo określałam mianem „bezczelnej flirciary”. Pracowałam wówczas w dużej międzynarodowej firmie i nadzorowałam pracę wielu zespołów. W jednym z nich sprzedażą i obsługą klienta zarządzała Karolina, ponoć „świetna specjalistka”, a na pewno bardzo atrakcyjna z wyglądu kobieta. Była tak piękna i zmysłowa, że jej wygląd sam przyciągał uwagę. Drażniło mnie to. Ilekroć miałam szansę ją obserwować w interakcjach z innymi, miałam wrażenie, że ma potrzebę flirtowania z każdym. Robiła to z szefem, klientami, współpracownikami. Trudno było mi na to patrzeć. „Jak ona może chodzić z takimi dekoltami! Chyba wprowadzę dress code!” – myślałam, gdy widziałam ją „w akcji”. Uwierała mnie jej postawa, oceniałam ją surowo i trudno było mi z nią przebywać. Co ze mną? Było to na tyle trudne, że poruszyłam ten temat na jednej z moich sesji terapeutycznych. Gdy po raz kolejny opowiadałam o Karolinie emocjonując się, że „jak tak można w miejscu pracy”, zobaczyłam, że trochę jej zazdroszczę, że też bym tak chciała… Emanować pięknem, zmysłowością, działać tak na ludzi. Okazało się, że moja „wewnętrzna flirciara” została gdzieś głęboko ukryta. Z jakichś powodów wyparłam ją do podświadomości. Poczułam, że ten smutek, zazdrość i złość do Karoliny pochodzą od niej – mojej wypartej części. Gdy podczas sesji ta wewnętrzna postać doszła do głosu, doznałam wielkiej ulgi. Pozwoliłam się jej wyrazić, poczułam ją w sobie pierwszy raz od dawna! Zobaczyłam, jak została zdominowana przez bardzo widoczną w moim zachowaniu postać surowej, oceniającej szefowej, bezemocjonalnej profesjonalistki – tej, o której myślałam, że pozwoli mi najlepiej radzić sobie w miejscu pracy. Integrowanie i wprowadzenie harmonii pomiędzy moimi wewnętrznymi postaciami – oceniającej szefowej i flirciary – trwało kilka miesięcy. Powoli zaczęło przejawiać się w życiu. Nie zaczęłam nosić bardzo głębokich dekoltów jak ta dziewczyna, ale odnalazłam w sobie więcej luzu w sposobie bycia, ubierania się, wyrażania. Poczułam się lepiej sama ze sobą, dotarłam do swojej kobiecości. I w końcu odczepiłam się od tej pięknej kobiety! Zobaczyłam, że ma świetne relacje w pracy. Mało tego, wprowadza śmiech i rozluźnienie w często napiętych sytuacjach i ma bardzo dobre wyniki sprzedaży. Jej strategia bycia z ludźmi była skuteczna 😊 Lubiane i jawne, ukryte i wydziedziczone subosobowości Nasza osobowość na wiele części, składa się z wzorców energetycznych, które można ująć jako wewnętrzne postaci. Te z kolei mają swoje potrzeby i pełnią ważne psychiczne funkcje. Można je podzielić na trzy grupy: lubiane i chętnie pokazywane światu, ukryte, bo nielubiane oraz wyparte lub wydziedziczone, czyli takie, których tak bardzo nie akceptujemy, że wydaje nam się, że ich nie mamy – jesteśmy ich kompletnie nieświadomi. Na nasz świadomy stosunek do subosobowości ma kultura oraz normy społeczny. Akceptowane społecznie postawy to uczciwa, racjonalna kobieta, wierna, kochająca żona, elokwentna, ogarniająca dom, dzieci i odpowiedzialne stanowisko pracownica, itp. Takie wewnętrzne postaci lubimy i chętnie się z nimi utożsamiamy. Ale są też takie wewnętrzne wzorce, które rozpoznajemy w sobie, lecz ukrywamy je. To może być ja-leniwe, ja-odpoczywające, ja-roszczeniowe, czyli takie, które uważa, że wszystko mu się należy. Oceniamy je negatywnie i wolimy schować 😉 Subosobowości wydziedziczone to te, do których sami przed sobą nie potrafimy się przyznać. Są związane z żądzą, zmysłowością, emocjonalnością, pychą, chciwością, nieczystością, gniewem, obżarstwem i wszystkimi wzorcami energii wydziedziczonymi kulturowo. Każdy może posiadać swój indywidualny zestaw wydziedziczonych wewnętrznych postaci związany ze swoim wychowaniem i środowiskiem, w jakim wzrastał. Dlaczego wypieramy niektóre części nas? Wyparte subosobowości to te, które jako dzieci musieliśmy stłumić, żeby przystosować się do norm panujących w rodzinie. Tłumienie powoduje, że dziecko zakrywa swój niepowtarzalny, jedyny w swoim rodzaju sposób istnienia. Zamiast poznać wszystkie kawałki siebie i nauczyć się sobie z nimi radzić oraz świadomie się nimi posługiwać, dziecko wzrasta w przekonaniu, że niektóre jego reakcje, emocje są złe, niewłaściwe i należy je wyprzeć, być grzecznym. Wyparcie sprawia, że nie rozwijamy umiejętności samoregulacji, tylko wszystko to, co niewygodne „zamiatany pod dywan”. Tak wychowywane dziecko będzie czekać kilkanaście, a może nawet kilkadziesiąt lat, żeby w procesie uświadamiania rozpoznać owe stłumione energie i dać im się w końcu wyrazić. Przejdzie proces rozwoju, żeby odnaleźć swój sposób istnienia bez masek, ograniczeń i wydziedziczania wewnętrznych części siebie, a tym samym wprowadzi więcej uświadomienia i harmonii w życiu. Jedną z wewnętrznych postaci, która w procesie socjalizacji potrafi się nadmiernie rozrosnąć, jest postać wewnętrznego obrońcy – kontrolera. To taki nasz wewnętrzny bodyguard, nieustannie wypatrujący zagrożeń i stojący na straży naszego bezpieczeństwa. To jest ta część, która sprawia, że się nadmiernie kontrolujemy, powstrzymujemy swoje odruchy ku życiu, ku relacjom, ku pasji, itp. Ciągle sobie czegoś odmawiamy i wstrzymujemy się. Bo „nie damy rady, jesteśmy za słabi, nie uda się”. Ta postać potrafi tak bardzo chronić nasze wrażliwe części (np. wewnętrzne dziecko), że tracimy z nimi kontakt. Gdy tak się zdarzy, czujemy, że gdyby ktoś nas zdemaskował i rozpoznał, porzuciłby nas niechybnie. Dowiedziałby się jacy jesteśmy bezbronni, słabi, bezwolni. Boimy się pokazać wrażliwe części naszego ja, a przecież to te części wspierają nas bardzo w tworzeniu głębokich relacji. Jak wydziedziczamy niektóre części nas? Ukrywanie, tłumienie i w końcu wydziedziczanie niektórych części nas jest spowodowane karaniem za ich przejawianie. Mogło zdarzyć się tak, że ilekroć dziecko złościło się, słyszało: „nieładnie jest się tak złościć”, a nawet było za to karane. Kiedy leniuchowało i przyglądało beztrosko chmurom na niebie, dostawało klapsa i było popychane do posprzątania podwórka. Gdy zaczynało interesować się swoim ciałem i seksualnością, kazano mu sypiać z rękami na kołdrze… Dlaczego warto podjąć pracę z wydziedziczonymi częściami? Wydziedziczone części nas są jak zbiorniki na wodę: wody przybywa, i niebawem wszystko się wyleje, jak powódź w 1997 roku. Są też jak tętniące wulkany pod czopem zastygłej lawy. Jeszcze chwila, a wybuchnie i zawładnie nami. Te części żyją swoim życiem, są coraz silniejsze, a utrzymywanie ich pod czopem kosztuje nas dodatkową energię. Gdy w procesie uświadamiania sobie naszego wewnętrznego świata nie zaczniemy obejmować świadomością tych wypieranych części, możemy skończyć jak Kuba Rozpruwacz: chcieć zniszczyć wszystkich, którzy w zewnętrznym świecie nam te części reprezentują. W jaki sposób wydziedziczone części się z nami komunikują? Podświadomość komunikuje się z nami poprzez sny, wizje, obrazy. Jej język jest niejednoznaczny, jednak można przypuszczać, że sny o oprawcach, dzikich bestiach, ze scenami przemocy, zagrożenia mogą symbolizować nasze wydziedziczone części. Złodziej, czarny charaktery, bezwstydna kobieta mogą reprezentować wyparte części nas. Gdy podejmujemy pracę z wypartymi częściami, w snach mogą przemieniać się w twory natury, zwierzęta reprezentujące czystą instynktowną moc, jak wilki, konie czy pantera. Zmiana postaci w snach z demonicznej i zagrażającej na czystą i pełną mocy może świadczyć o włączeniu wydziedziczonej postaci wewnętrznej do naszego systemu 'ja’. Od teraz zasoby płynące z tej postaci stają się nam dostępne. Pamiętam, gdy jedna z klientek doświadczyła pierwotnej energii mocy, która przejawiła się jako wilczyca. Rozpoznała ją, zaprosiła do siebie i w końcu zintegrowała, pozwalając sobie stać się na chwilę wilczycą. Problemy, z jakimi borykała się w życiu, zaczęła rozwiązywać korzystając z mądrości i mocy tej części siebie. To była jej ostatnia sesja terapeutyczna 🙂 Niczego więcej nie potrzebowała! Po czym rozpoznasz, że masz wydziedziczone wewnętrzne części? Gdy posiadasz wydziedziczone części siebie, możesz złościć się, doznawać oburzenia i innych silnych emocji, gdy ktoś z twojego otoczenia, ze świata filmu czy polityki, zachowuje się tak, jakby mogła to zrobić twoja wydziedziczona część. Kiedy następnym razem ktoś cię zirytuje, zasmuci, zezłościsz się na niego, zadaj sobie pytania: Co konkretnie mnie tak denerwuje? Jaką część mnie ta osoba może reprezentować? Jakiego rodzaju energii w sobie nie dostrzegam? Czy jest możliwe, żeby ta „znienawidzona” osoba wskazywała jakąś wypartą część mnie? Co powoduje, że nie pozwalam sobie być taka jak ona? Dlaczego warto przyglądać się swoim wypartym częściom? Obejmowanie własnego cienia to droga do pełni, mocy i wewnętrznej elastyczności. Dzięki ujawnieniu, poczuciu i zintegrowaniu naszych ukrytych subosobowości, dajemy sobie dostęp do psychologicznych zasobów, jakie były wcześniej niedostępne. Uwalniamy masę energii, którą zużywaliśmy na ukrywanie tych części nas. Odzyskujemy autentyczność i nasz niepowtarzalny sposób istnienia. Stawiamy krok na drodze uświadamiania sobie własnego rozwoju osobistego i wprowadzamy wewnętrzną harmonię. Jeżeli chcesz bezpiecznie zajrzeć w swój cień, poznać swoje wyparte części, nie po to, żeby mogły nagle tobą zawładnąć, ale żebyś ty mogła korzystać z ich potencjału, zapraszam do pracy ustawień systemowych w polu archetypów. To sposób pracy, który często towarzyszy mi podczas prowadzonej psychoterapii. Zapraszam do mojego gabinetu psychoterapia we Wrocławiu i w Brzezinkach i na sesje psychoterapii online. Czy zastanawiałeś się kiedyś nad tym, dlaczego jedni ludzie są bardziej lubiani i szanowani niż drudzy? A może to Ty masz trudności w relacjach z innymi i nie wiesz, co jest tego powodem? Zobacz jak zdobyć sympatię, szacunek oraz uznanie dowiesz się w tym artykule:Co zrobić, żeby ludzie od razu Cię polubili?Poznasz świetną metodę budowania trwałych sprawić, żeby ludzie uznali, że masz klasę? Co zrobić, żeby ludzie bardziej Cię szanowali?Jak subtelnie komplementować?Oto kilka prostych i sprawdzonych sposobów na sympatię, szacunek i uznanie Uśmiechaj sięJeżeli chcesz, żeby inni ludzie lubili Cię bardziej to staraj się do nich jak najczęściej dziewczyny – dwa światyPamiętam jeszcze ze szkoły średniej dwie moje koleżanki z równoległej klasy, które totalnie się od siebie różniły. Jedna była bardzo poważna jak na swój wiek, rzadko się uśmiechała i myślała, że strojąc się w markowe ubrania zdobędzie uznanie swoich kolegów i koleżanek. Efekt był zupełnie odwrotny, rzadko kto chciał się z nią zadawać, a w środowisku była postrzegana, jako osoba wywyższająca się. Zgoła inne pierwsze wrażenie robiła druga koleżanka, której nieustannie towarzyszyła aura szczerego uśmiechu i pozytywnej energii. Nie pochodziła z bogatego domu i czasami dało się zauważyć drobne mankamenty w jej ubiorze, jednak wcale jej to nie przeszkadzało, a ludzie lgnęli do niej jak pszczoły do miodu. Wtedy zrozumiałem, że to co nosimy na naszej twarzy jest znacznie cenniejsze od tego, co nosimy na się, że czytasz z uwagą ten artykuł. Jestem przekonany, że dużo zmieni w Twoim życiu. W nagrodę za uważne przeglądanie treści przygotowałem dla Ciebie małą niespodziankę ? żeby ją zdobyć kliknij w podobny przycisk na końcu tego artykułu. ? A teraz wróć do czy mieć …Zwróć na to uwagę, kiedy następnym razem zobaczysz w jakimś miejscu elegancko ubraną osobę z grymasem na twarzy. Odpowiedz sobie na pytanie, czy taka osoba budzi Twoją sympatię na pierwszy rzut oka? Tak? Nie? Dlaczego? A teraz przypomnij sobie z dzieciństwa lub wyobraź pewien obraz w celu małego porównania. Obrazem tym będzie pełne radości i uśmiechu dziecko, które bawi się z innymi dziećmi w kałuży. Chlapią się brudną wodą i są calusieńkie umorusane w błocie, od stóp aż po głowy. Czy radość i uśmiech jednego z tych dzieci nie udziela Ci się od razu na samą myśl o tym? Tak samo jest z odczuciami innych na temat Twojej osoby. Najpierw patrzą na twarz, a po jej wyrazie od razu wyrabiają sobie zdanie o uśmiechu jest o wiele więcej informacji niż w ponurym grymasie. Szczery uśmiech pokazuje ludziom Twoją otwartość, życzliwość i chęć do podjęcia rozmowy lub współpracy. Buduje Twój pozytywny wizerunek “na dzień dobry” zarówno wśród osób, które już znasz, jak i tych, które nie miały jeszcze okazji Cię uśmiechu jest olbrzymia, nawet gdy nikt nie widzi, gdy to robisz. Możesz się o tym przekonać, kiedy następnym razem odbierzesz telefon od znajomego. Uśmiechnij się podczas rozmowy, a już po chwili usłyszysz u swojego rozmówcy, jak odwzajemnił Twój co zrobić, kiedy nie masz ochoty się uśmiechać? To proste – zmuś się do tego, a już po chwili Twój dobry nastrój wróci. Ludzie są tak szczęśliwi jak myślą, że są. Uśmiech stosowany na co dzień to gwarancja wzrostu marki Twojej osoby i ogromna szansa na polubienie przez Okazuj ludziom szczere zainteresowaniePewnie wśród Twoich przyjaciół i znajomych zdarzają się osoby, które rozmawiając z Tobą korzystają równocześnie z telefonu komórkowego. Jak się wtedy czujesz? No właśnie. Osobiście, w podobnych sytuacjach czuję się niekomfortowo i zastanawiam się, czy aby nie przeszkadzam swojemu rozmówcy. Rozwój technologiczny coraz bardziej wpływa na nasze życie i komunikację, ale czy korzystanie ze smartfona podczas rozmowy jest właściwe? Znam osoby, dla których jest to nie tylko niegrzeczne, ale wręcz obraźliwe. Tym prostym sposobem raczej nie zjednasz sobie sympatii innych i nawet jeśli będą mówiły, że jest to dla nich dopuszczalne, to nie przykładem jest mój kolega, który ilekroć kogoś poznaje czy przemawia do większego audytorium, to musi wymienić wszystkie swoje tytuły i funkcje. Większości ludzi w ogóle to nie interesuje, a nawet denerwuje i często odbierają go jako osobę z wysokim mniemaniem o sobie. Woleliby poznać go przez pryzmat projektów, które realizuje, i które mają realny wpływ na nich samych lub ich najbliższych. To nie jest najlepsza droga do tego, żeby zdobyć sympatię i szacunek poznajesz kogoś nowego …Jak zatem postępować, gdy poznasz kogoś nowego? Tutaj pomóc może tzw. reguła wzajemności, często stosowana na śniadaniach biznesowych, gdzie spotykają się przedsiębiorcy. Polega ona na szczerym zainteresowaniu się tym, czym zajmuje się na co dzień Twój nowopoznany rozmówca. W tym przypadku ma to podwójne znaczenie, ponieważ od razu poznajesz profesję potencjalnego partnera biznesowego. Po przedstawieniu siebie, jest bardzo duża szansa, że Twój rozmówca zapyta o to samo Ciebie. I nie ważne, że pewnie będzie to na początku ze zwykłej ciekawości czy też z grzeczności Twojego rozmówcy. Ważne jest to, że relacja, którą przez te kilka minut nawiążesz może przerodzi się w coś więcej, niż tylko rozmowę. Jeśli zaś Twój rozmówca nie zainteresuje się Tobą, też będziesz mieć już jakąś spotykasz znajomego …Natomiast, gdy spotykamy się ze znajomym, to zawsze warto zapytać, co dobrego u niego słychać? Nie bez kozery napisałem, “co dobrego u niego słychać”, żeby rozmowa toczyła się tylko wokół przyjemnych tematów. Istnieją też takie osoby, które lubią sobie ponarzekać, krytykować i opowiadać, jak to się źle nie dzieje na tym świecie. Mam jednak nadzieję, że nie należysz do tego grona. Jeśli jednak odpowiedź jest przecząca, to przestań to robić, jak chcesz, żeby ludzie Cię lubili. Ludzie nie przepadają za trzema typami ludzi, które ciągle na coś narzekają, krytykują innych i przechwalających się czego to nie zrobili. Jeśli nadmiernie robisz przynajmniej jedno z powyższych to natychmiast przestań. Zastanów się lepiej, dlaczego tak się dzieje i jak możesz to zmienić, niż zamęczać innych swoimi problemami. Może to szczególnie zrazić i odstraszyć od Ciebie osoby, które dopiero co czy inaczej okazując ludziom szczere zainteresowanie możesz zdobyć więcej przyjaciół w ciągu kilku tygodni, niż próbując zainteresować innych sobą przez całe życie. Osoba, która nie interesuje się innymi ludźmi ma w życiu największe kłopoty i spadają na nią wszystkie niepowodzenia. Wyraź jak bardzo się cieszysz, że kogoś spotykasz lub odbierasz od niego telefon, a atmosfera rozmowy od razu będzie milsza. Interesujemy się innymi, gdy ktoś interesuje się nami. Jeżeli zatem chcesz, żeby lubili Cię inni ludzie, to od początku Waszej znajomości okaż im przyjaźń i szczere Zachęcaj rozmówcę, by mówił o sobieJeżeli nie będziesz przerywać i słuchać uważnie swojego rozmówcy to dasz mu największy komplement. Skup się na tym, żeby zapamiętać Waszą rozmowę, wtrącaj pytania uzupełniające i wyrażaj szczere pochwały, co jakiś czas. Jeżeli to zrobisz to z całą pewnością zjednasz sobie sympatię Twojego wolą dobrych słuchaczy niż dobrych mówców i potrzebują często zaledwie tylko podzielić się swoimi problemami z kimś innym. Jest to mechanizm swoistego zrzucenia pewnego ciężaru, które jest dla nich cenniejsze od rozmowy. Nie nadużywaj więc mówienia, żeby nie wyjść na nudziarza. Nudziarzy na ogół nikt nie o rzeczach ważnych dla swojego rozmówcy …Jeżeli chcesz nawiązać wyjątkowe relacje ze swoim rozmówcą to zacznij mówić o rzeczach, które są dla niego musisz być ekspertem w danej dziedzinie, po prostu słuchaj uważnie i pytaj. Jest kilka pytań uniwersalnych, które szczególnie pasują w relacjach uczeń-mistrz czy pracownik-pracodawca:Co i gdzie Pan studiował?Jak zaczęła się działalność Pana firmy?Co najbardziej lubisz robić w wolnym czasie?Osoby, które traktujemy jako mądrzejsze i niejako autorytet uwielbiają mówić o sobie i swoich doświadczeniach. Na ogół nie jest to przejaw próżności lecz szczera chęć podzielenia się swoją wiedzą oraz doświadczeniem. Wyobraź sobie, że właśnie zaczynasz studia lub idziesz do nowej pracy i nikogo tam nie znasz. Świetnym sposobem na zbudowanie dobrych relacji z otoczeniem będzie rozmowa zachęcająca Twoich rozmówców do opowiadania o sobie i/lub o rzeczach, które ich interesują np. hobby czy Sprawiaj, by ludzie czuli się ważniStaruszek na drodzeJakiś czas temu jechałem do kolegi, do Poznania i przejeżdżając przez małą miejscowość dostrzegłem staruszka stojącego na pasach. Prowadził on rower i chciał przejść na drugą stronę. Oprócz mnie nie jechał tam żaden pojazd i chociaż staruszek spokojnie mógł sobie przejść jak już przejadę to postanowiłem się zatrzymać. Ku mojemu zdziwieniu staruszek zatrzymał się przed samochodem, zdjął swoją czapkę, ukłonił się do samej ziemi i pomachał na drogę. Swoim zachowaniem sprawiłem, że na tą jedną małą chwilę staruszek poczuł się ważny i chciał się odwdzięczyć. Niby drobny gest, a zapamiętam go do końca życia. Swoją drogą tak mi poprawił humor, że od razu nagrałem krótki filmik do przyjaciół o istocie małych uprzejmości. Te małe gesty życzliwości potrafią zaskakiwać taką historią jak ta powyżej i wprawiać w cudowny nastrój na resztę mlecznyInnym razem byłem z kolegą w barze mlecznym na obiedzie. Obaj wzięliśmy sobie danie dnia, czyli zupę plus drugie danie. Nie byłem przekonany tylko do tej zupy, wszak był to kapuśniak, a nie jest to moja ulubiona zupa. Namówiła mnie jednak kobieta przyjmująca zamówienia, która powiedziała, że jest bardzo dobry. Uwierzyłem na słowo, po chwili odebraliśmy zamówienie i nastał czas konsumpcji. Pierwsza łyżka, druga, trzecia … zupa wydawała się w ogóle nie przypominać tej, którą jadłem w dzieciństwie. Koledze również bardzo smakowała. Zjedliśmy drugie danie i odstawiliśmy brudne się do wyjścia i cieszyliśmy się, że przyszliśmy trochę wcześniej, bo kolejka wzrosła do kilkunastu osób. Przy wychodzeniu, jak zwykle podziękowałem, jednak tym razem zrobiłem coś jeszcze. Poprosiłem, żeby sprzedawczyni przekazała kucharzowi, że był to najlepszy kapuśniak jaki w życiu jadłem. Kobieta podziękowała z promiennym uśmiechem na twarzy i dodała, że to jej zasługa. Chociaż tyle mogłem zrobić, żeby szczerze podziękować za tak dobrą zupę. Nic mnie to nie kosztowało, a kobieta poczuła się doceniona i ważna. Podejrzewam, że miało to dla niej szczególne znaczenie, gdyż moje uznanie było w przestrzeni publicznej. Byli tam zarówno jej kolegach z pracy, szefostwo oraz ludziach w barze. Każda następna wizyta w tym miejscu i przy obecności tej kobiety od razu przywoływała we mnie tamto wydarzenie. Jestem przekonany, że u niej również, bo do dziś wita mnie z wielkim uśmiechem na ustach, czasami doradzając co najlepiej ludziMam jeszcze sporo takich historyjek, a podobnych słyszałem jeszcze więcej. Ciekawe są reakcje osób, które doceniamy, i które odpłacają nam za to swoim uśmiechem. Równie ciekawe są miny osób, które znajdują się w pobliżu takich sytuacji. Część się uśmiecha, inni nie reagują, a pozostali są wyraźnie zaskoczeni całą sytuacją, tak jakby stało się coś się, co możesz podziwiać u innych i jak możesz sprawić im przyjemność? Pamiętaj, że każdy człowiek jest tak samo ważny, więc pokaż ludziom, że to dostrzegasz i szczerze uznajesz. Możesz posłać komuś promyk słońca bez oczekiwania czegokolwiek w zamian. Powiedź sprzedawczyni, że ma piękne włosy, ciotce, że ma ładny samochód, a kelnerce, że ma piękny uśmiech. To nic nie kosztuje, a zmieni atmosferę na bardziej przyjazną. Rozsiewając małe iskierki życzliwości, sprawiasz, że świat staje się lepszym miejscem do Zwracaj się do ludzi po imieniuPamiętaj, że dla każdego człowieka jego imię (nazwisko) jest najważniejsze. Zapamiętanie i używanie go, pozwoli Ci na skomplementowanie Twojego rozmówcy w sposób subtelny i bardzo skuteczny. Będziesz mieć jednak spore kłopoty i postawisz się w bardzo nieprzyjemnej sytuacji, jeżeli je zapomnisz lub przekręcisz. Ludzie są tak dumni ze swych imion (nazwisk), że chcą je uwiecznić. Zapamiętywanie imion (nazwisk) naszych rozmówców to okazanie im jak bardzo są dla nas wiedział o tym Napoleon III, który chwalił się, że mimo monarszych obowiązków potrafi zapamiętać nazwisko każdej napotkanej osoby. Uczył się nazwisk specjalną techniką. Jeżeli ktoś przedstawił się niewyraźnie, prosił o powtórzenie, a jeśli nazwisko brzmiało obco, pytał jak je się pisze. Podczas rozmowy wymawiał to nazwisko kilkakrotnie i starał się skojarzyć je z cechami charakteru, zachowaniem i wyglądem jego posiadacza. Jeśli był to ktoś ważny to zadawał sobie jeszcze więcej trudu, gdy zostawał sam zapisywał nazwisko na kartce, koncentrował się i zapamiętywał jego brzmienie i zapis. Jak mawiał Emerson:„Dobre maniery składają się z drobnych poświęceń”.Twoje imię czy też nazwisko odróżnia Cię od innych. Informacja lub prośba nabiera specjalnej wagi, jeśli dodamy do niej imię (nazwisko) naszego rozmówcy, od kelnerki do frytki, a nie ziemniaki”“Pani Patrycjo, zamawiałem frytki, a nie ziemniaki”Omawiając ostatni już sposób, dzięki któremu staniemy się bardziej lubiani, czuję się zobowiązany, żeby napisać o jeszcze jednej rzeczy. Jest to stosowanie trzech magicznych słów: Dziękuję, Przepraszam i Proszę. Niby taka prosta rzecz, a tak wiele zmienia. Zacznij już dziś ich używać, a zobaczysz co się stanie, i dlaczego napisałem, że są magiczne?Zobacz jak można wzmocnić powyższy przykład:“Przepraszam bardzo. Pani Patrycjo, zamawiałem frytki, a nie ziemniaki. Proszę o wymianę. Dziękuję.”Przy poznawaniu nowej osoby dobrze jest też się jej zapytać, jak mamy się do niej zwracać? Po prostu jak lubi najbardziej, jak się do niej zwracają?Przykład:nie każda Anna lubi jak się do niej mówi “Ania”, i przykładowo woli “Anka”na swoim przykładzie wolę jak się do mnie zwracają Grzegorz, zamiast Grzesiu …Osobiście polecam Ci kojarzyć imiona nowo-poznanych osób, z osobami, które dobrze znasz lub z przymiotnikami na literę ich imienia. Np. ambitna Ania, czarujący Czarek, elokwentna Elwira czy mały Marek. Sposób ten wykorzystuję na szkoleniach, gdzie zapamiętuję po kilkanaście imion w kilka że własne imię to dla każdego człowieka najsłodsze i najważniejsze spośród wszystkich słów świata. Naucz się szybko zapamiętywać imiona poznawanych osób, jeśli chcesz zyskać ich ze sposobów przypadł Ci najbardziej do gustu? – napisz w komentarzu, dlaczego właśnie ten?Podziel się tym artykułem z osobą, która może tego potrzebować. Dzięki Tobie może dostać cenną wiedzę, dzięki której przemyśli swoje zachowanie i zmienią się jej relacje z otoczeniem. A Ty, całkiem prawdopodobne, że zdobędziesz jej dozgonną wdzięczność. 😉Bibliografia:1. D. Carnegie, Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi, Studio Emka, Warszawa G. Kobuszewski, Sztuka umiejętnego porozumiewania się z ludźmi jako ważny element zarządzania organizacjami, [w:] Kapitał ludzki wobec wyzwań współczesności, Wyższa Szkoła Biznesu, Dąbrowa Górnicza 2014. 1 / 11 Jeżeli twoją immanentną cechą jest bałaganiarstwo, to znaczy, że: 2 / 11 Kiedy do swojego sąsiada masz stosunek ambiwalentny, to: 3 / 11 Jeżeli ktoś twierdzi, że ma indyferentny stosunek do poezji, to możemy się spodziewać, że: 4 / 11 Osoba, która jest mizoginem jest: 5 / 11 Kiedy ktoś twierdzi, że jesteś ekwilibrystyczny, to: 6 / 11 Kiedy pozwalamy sobie na dezynwolturę, to: 7 / 11 Kiedy mitrężymy czas, to znaczy: 8 / 11 Określenie sytuacji mianem degrengolady to jej: 9 / 11 Kiedy ktoś mówi, że jesteś infantylny, to: 10 / 11 Kiedy narzekamy na marazm, to znaczy, że: 11 / 11 Deprecjonowanie twoich zasług, to: Jestem nauczycielem, który poszukuje niepowtarzalności. Pisałam więcej na temat w pierwszej części tego artykułu. Wspominałam w nim także o stanie świadomości, podświadomości i nieświadomości. Na oznaczenie każdego z tych stanów umysłu używam kolejno symboli: trójkąta, kwadratu i koła. Poniższy diagram przedstawia je razem. Strzałka wskazuje kierunek myśli do wewnątrz, od przyjęcia informacji do jej przetworzenia, a następnie na zewnątrz, w postaci tworzonych, wyrażanych i przekazywanych przez dziecko idei. W istocie każdy z nas ciągle w ułamku sekundy przeskakuje z jednego z tych trzech stanów do drugiego wskutek nieustannej stymulacji odbieranych przez nas bodźców czuciowych. Te wzorce funkcjonują we wszystkim, co robimy. One wyznaczają najwygodniejszy i najskuteczniejszy sposób uczenia się. Decydują o tym, że umysł Johnny’ego to skrzypce, a jego matki – trąbka.(1) Indywidualne wzorce myślenia w pigułce: SRW – Przewodnik stada SŁUCH w świadomości osoba elokwentna, wygadana, ma bogate słownictwo, dużo gestykuluje, często improwizuje, zdolny dyskutant, używa logicznych argumentów, tryska humorem, jak z rękawa sypie anegdotami, potrzebuje mówienia, żeby żyć, nawet jak milczy to mówi, wydaje z siebie różne odgłosy: pomrukuje, pogwizduje, podśpiewuje, w gniewie krzyczą, kłócą się, nieświadomie ranią słowami kiedy mówią coś nieprzemyślanego, niby to wzorzec niewrażliwy na słowa (trafiają one do świadomości) ale gdy słyszy uwagi związane z jego ruchem czy wzrokiem, może to wzbudzić jego głębsze uczucia, szczególnie jeśli chodzi o wygląd osoby bądź sposób wykonywania przez nią pewnych czynności, odtwarza to co usłyszy słowo w słowo, jako dziecko wcześnie „czyta” (tak długo słucha bajek, że zna je na pamięć). RUCH w podświadomości dużo się porusza, energia tkwi tuż pod skórą, generalnie lubi sporty, przede wszystkim grupowe, lubi rywalizację, musi być najlepszy, gdy się cieszy to skacze, gniewając – tupie nogami, pieszczoch, ma silne, zwarte ciało, świetna koordynacja słuchowo – ruchowa, dobry instruktor, umie wytłumaczyć jak coś zrobić, świetnie rozumie słowne instrukcje, dzieci potrzebują dużo ruchu, męczy je siedzenie w szkolnej ławce, niezależny w podejmowaniu decyzji, bardzo dobrze jeśli jako dziecko może uczestniczyć w podejmowaniu decyzji domowych (co na obiad, jakie wakacje), wzmacnia to jego poczucie wartości. WZROK w nieświadomości marzyciel, bardzo żywa wyobraźnia, jak coś widzi to czuje to na głębokich poziomach, ma niekonwencjonalne wizje, problemy z czytaniem i pisaniem, nie lubi czytać, jeżeli jako dziecko nie zainteresuje się czytaniem to literowanie jest dla niego żmudną czynnością co szybko męczy wzrok, przed telewizorem się wyłącza, telewizor przyciąga jego wzrok i generalnie nic nie słyszy, wyczulony na poziom i jakość tego co ogląda, siada przed telewizorem na wybrany program, ale potem ogląda ciurkiem to, co leci, ma problemy z pisaniem, zwłaszcza z poprawnością ortograficzną, wzrok szybko się męczy, ma wokół siebie bałagan, w którym świetnie się orientuje, kolekcjonuje wszystko: guzik, piórko, kamyczek, jego rysunki są pełne artyzmu, wybredny jeśli chodzi o strój, ubranie inne niż u wszystkich, ekscentrycy, widzą rzeczy całościowo, mogą zajmować się wystrojem wnętrz. NAUKA dziecko powinno złapać bakcyla czytania, pasjonuje się książkami, w których jest ruch, dynamika, ciekawe konstrukcje słowne, cięty język, awanturnicy, bohater podobny do niego, do nauki wprowadzić ruch: fotel bujany, wskaźnik, pisanie palcem po plecach, dotyk i gestykulacja pomagają, uczy się poprzez wymawianie, areszt domowy nie jest wskazany, żeby się uczyć musi mieć dużo ruchu, do pisania potrzebuje dużych kartek papieru, tablic, musi koić wzrok obserwując na przykład coś naturalnego, wprowadzić muzykę do nauki, lubi wykresy, wzory, duże obrazki w tekście, dziecko zachęcać do mówienia swoimi słowami, WRS – Wszędobylski obserwator WZROK w świadomości chłonie oczami świat, czuje to, co widzi, ma problemy z podjęciem decyzji, najpierw obserwuje a potem naśladuje, żarliwy czytelnik, ale czytanie na głos go rozprasza, jest to wzorzec dyslektyczny, ale gdy dziecko nauczyło się czytać nim poszło do szkoły to jest to dla niego naturalny sposób przyswajania informacji, lubi rysować, robi to dobrze, organizuje sobie pracę na piśmie, łatwo nawiązuje kontakt wzrokowy i go utrzymuje, zamykają oczy lub patrzą w górę gdy myślą, raczej ładnie piszą, zadaje dużo pytań, jest dociekliwy/a zapamiętuje twarze nie nazwiska, bardzo dobrze się uczy pisząc (robi ściągi ale ich nie używa), łatwo się uczą ze słowa pisanego, z tabel i wykresów, bez ustnych objaśnień, przesadnie dba o szczegóły, często umyka jej pewna wizja całości, osoba pedantyczna w ubraniach i przedmiotach, wszystko ma swoje miejsce. RUCH w podświadomości energia tuż pod skórą, doskonała koordynacja wzrokowo ruchowa, typ sportowca, wiąże sport z uczuciami i emocjami, lubi być widocznym, pokazywać się, łatwo naśladuje ruchy, lubi rozbierać przedmioty na elementy pierwsze by zobaczyć jak coś działa, złość okazuje gestem, bądź poprzez bodźce wzrokowe – spojrzenie lub napis, osoba nastawiona na współpracę, lubi i umie pracować w grupie. SŁUCH w nieświadomości istotne jest, aby w procesie uczenia nie był/a krytykowana ustne wyjaśnienia w procesie uczenia wprowadzają wyłącznie chaos, pali kawały, generalnie osoba małomówna, gdy poczuje się bezpiecznie w grupie może zacząć mówić, ponieważ dostrzega głównie szczegóły, umyka jej wizja całości to przeskakuje z tematu na temat, gubi sens wypowiedzi, używa niezrozumiałych dla innych aluzji, używa zwrotów i wyrażeń związanych ze wzrokiem: widzę, do zobaczenia, zadaje pytania, na które sam sobie odpowiada, szorstki ton i krytykę odbiera jako atak na swoją osobę, NAUKA bardzo dobrze wypowiada się na piśmie, gorzej z wypowiedziami ustnymi, pisze bardzo dobrze i twórczo, pisząc znajduje porządek myśli, ład, łatwiej jej wyrażać w ten sposób uczucia, potrzebuje wyciszenia, jest osobą wrażliwą na bodźce słuchowe, denerwuje ją hałas, kącik trofeów podnosi jej poczucie wartości, gdy coś opowiada, powinna trzymać coś w ręku by lepiej się koncentrować, należy zachęcać dziecko do mówienia, wypytując co widziało, czytało, krytyka powinna być wyrażana na piśmie, do czytania wprowadzić wskaźnik, RWS – Wędrujący poszukiwacz RUCH w świadomości pieszczoch, lubi dotykać i być dotykany, musi ruszać się żeby żyć, ale czasem kończy się to na spacerach do lodówki, bardzo aktywny/a jako dziecko, by coś zobaczyć lub usłyszeć musi mieć ruch, świetny sportowiec, lubi sporty drużynowe, lubi coś przegryzać jak pracuje, myśli, pisze, generalnie samotnik, gdy się gniewa wycofuje się i odcina od świata zewnętrznego, lubi pracę w grupie a odpoczynek w samotności, ma zdolności manualne, jest precyzyjny/a, snuje dokładne, dalekosiężne plany, osoba o dużym wdzięku osobistym, ładnie się rusza. WZROK w podświadomości przyrodnik, ma łagodny wzrok, jest predysponowana do czytania, ale ma problemy czytaniem fonetycznym, czytając na głos gubi kontekst, nawiązuje kontakt wzrokowy, ale gdy trwa on dłużej lub myśli co powiedzieć zaczyna błądzić wzrokiem, widzi całość i szczegóły, gdy zagłębia się w problem to nie umyka wizja całości, może być architektem, dekoratorem wnętrz, wizażystą, fryzjerem, potrafi wyobrazić sobie z różnych stron dany obiekt (widzi trójwymiarowo), widzi dwie strony medalu, wady i zalety rozwiązań, świetnie zapamiętuje wykresy, wzory, można bardzo dużo wyczytać z jego/jej spojrzenia, emocje widać w oczach. SŁUCH w nieświadomości używa zwrotów związanych z ruchem: czuć atmosferę, pchnąć sprawę, gdy słyszy dużo słów wyłącza się, jako dziecko późno zaczyna mówić (2 – 2,5 roku), ale gdy już mówi to krótko, zwięźle i rzeczowo, generalnie milczek, potrzebuje akceptacji, poczucia bezpieczeństwa, gdy mówi, gdy zamyka się w sobie to przestaje mówić. wycofuje się słysząc plotki, nie plotkuje, ma problemy z wyrażaniem uczuć, o emocjach mówi tylko wśród bliskich, nie zabiera głosu w tłumie, przy dwóch – trzech osobach rozkręca się mówi dużo, czasami pokrętnie, a jej aluzje są niezrozumiałe dla otoczenia, wyczulona na krytyczny ton, lepiej krytykować ją na piśmie, bo inaczej kara może być niewspółmierna do winy. NAUKA jego/jej drugie imię to wygoda, zwłaszcza w stosunku do ubrań, do pisania potrzebuje dużej tablicy, jako dziecko pisze po ścianach, potrzebuje wygodnego miejsca do nauki, lubi wf, plastykę, prace ręczne, musi odreagować szkołę, potrzebuje ciszy, samotności, miejsca gdzie może się zaszyć, istotne jest uprawianie sportu dla takiego wzorca, areszt domowy nie jest szczęśliwym rozwiązaniem, bo może skończyć się wędrówkami do lodówki, takie dzieci wyrywają się do prac: wytrą tablicę, przyniosą kredę np., gdy ma coś zrobić to dobrze, jeśli najpierw pójdzie na dwór i się wybiega – będzie się lepiej koncentrować, bardzo dobrą metoda nauki jest wycieczka, eksperyment czy film, dobrze uczy się z instrukcji i rysunków, do nauki włączyć ruch: bujany fotel, wskaźnik, ortografii można uczyć poprzez ruch: pisanie wyrazów na ciele dziecka, układanie wyrazów z literek – ciasteczek, potrzebują zajęcia dla rąk, by koncentrować się na tym, co robią lub słyszą, RSW – Żywe srebro RUCH w świadomości osoba wytrzymała fizycznie, wzorzec bokserski: najpierw działa potem myśli, gniew okazuje tupiąc i rzucając przedmiotami, potrzebuje komfortu fizycznego, wygodnego ubrania, miejsca pracy, ciągle się rusza, miele coś w rękach, obgryza paznokcie, lubi jeść, bo to też ruch i smak, ma niespożytą energię, świetny w pracach ręcznych, majsterkowicz, złota rączka, lubi jak coś się dzieje dookoła, brak emocji na twarzy, niski poziom empatii. SŁUCH w podświadomości gest poprzedza słowo, opowiada co zrobił, jak zrobił, używa zwrotów związanych z ruchem, jest to wzorzec niezależny więc taka osoba będzie przekonywać do działań wg swojego sposobu, swobodnie mówi o uczuciach, emocjach, ma duży dar przekonywania, lubi mówić, porządkuje myśli na głos, mówi do siebie. WZROK w nieświadomości ma problemy z czytaniem i pisaniem, pismo nieczytelne, lubi ilustracje, duży druk, nie lubi być nagrywana, fotografowana, dłuższe przypatrywanie się jej budzi agresję, duży wpływ ma na nią to co widzi np. uśmiech lub złe spojrzenie, jest to kolekcjoner, organizuje sobie pracę poprzez przerzucanie rzeczy z miejsca na miejsce, jest wybredna jeśli chodzi o strój, wystrój wnętrza, program telewizyjny, postrzega rzeczy całościowo, nie nawiązuje kontaktu wzrokowego, krótkie, nieśmiałe spojrzenia. NAUKA należy dziecko wypytywać o to co widziało, bo pamięta głównie to co robiło, jest to wzorzec dyslektyczny, frustruje go/ją czytanie na głos, do pisania potrzebuje dużych kartek, tablic, do nauki należy włączyć ruch: bujany fotel, wskaźnik, należy podciągać elementy związane ze wzrokiem poprzez zachęcanie do rysowania, pisania pamiętników i listów, trzeba trenować pamięć wzrokową, dla takiego dziecka bardzo ważna jest treść czytanego tekstu, musi być on interesujący i pełen akcji, dobrze gdy opowiada co przeczytał/a, lubi odgrywać scenki, rzeźbić w plastelinie, lubi kontakt fizyczny, należy koić wzrok, wzrok szybko się męczy. SWR – Słowny akrobata SŁUCH w świadomości zdolny, błyskotliwy dyskutant, sypie z rękawa dowcipami, osoba niecierpliwa, rzadko gestykuluje, podsłuchiwacz, lubi wiedzieć co się dzieje, używa zwrotów związanych ze słuchem: słuchaj, do usłyszenia, wcześnie „czyta”, w praktyce uczy się ze słuchu na pamięć, gaduła, łatwo, ale krótkotrwale zapamiętuje usłyszane wiadomości. WZROK w podświadomości świetna pamięć wzrokowa, fotograficzna, postrzega całość jaki i szczegóły, świetnie czyta fonetycznie, wokalizuje to co widzi, posiada wiedzę książkową, którą potrafi przekazać, ale nie stosuje jej w praktyce, łatwo nawiązuje kontakt wzrokowy, ale nie utrzymuje go długo, ma nieczytelne pismo, nadaje się na redaktora, korektora do wyszukiwania błędów ortograficznych. RUCH w nieświadomości ma problemy z wzięciem się do roboty, często przesuwa terminy wykonania zadań, nudzi się przy czynnościach powtarzalnych, uprawia sporty indywidualne, onieśmiela ją dotyk, który uważa za wyraz głębokiego zaufania, niska zdolność manualna, jest trochę nieporadny, np. potyka się, potrafi naśladować ruchy innych np. sposób tańczenia, nie czuje fizycznej potrzeby ruchu. NAUKA sukcesy zawdzięcza elokwencji, należy więc od małego dyskutować z nim/nią o wszystkim, nakłaniać i aprobować każdy przejaw fizycznej działalności, ugruntowywać zdobytą wiedzę, motywować do działania, ponieważ jest to „wieczny planista” ma problemy z realizacją terminów, więc należy motywować go/ją do działania, zachęcać do opowiadania czym się zajmują, co robią, WSR – Prezenter, gawędziarz WZROK w świadomości pismo ładne i czytelne osoba żywa i ciekawska łatwo nawiązuje i długo utrzymuje kontakt wzrokowy lubi mieć wszystko poukładane, sklasyfikowane lubi porządek ale robienie go jego/ją nudzi organizuje sobie prace przez notatki, wykresy dobrze rozumie to co widzi, co jest napisane żarliwy czytelnik nie ma problemów z ortografią nie ma problemów z nauczeniem się tradycyjnego czytania lubi przyciągać czyjąś uwagę, lubi być w centrum uwagi, sporządza notatki ze wszystkiego, ma dobrą pamięć wzrokową, wystarczy że przegląda notatki przed egzaminami, uczucia widać na twarzy, nadaje się na redaktora, korektora do wyszukiwania błędów ortograficznych. SŁUCH w podświadomości używa zwrotów związanych ze wzrokiem: zobacz, do zobaczenia, mówiąc myśli przez co potrafi sobie uświadomić różne aspekty tej samej sprawy i w czasie rozmowy zmienić zdanie, mówi bardzo kwieciście, obrazowo, lubi urządzać dyskusje, pogawędki raczej sprawnie mówi o uczuciach (dla osób ze słuchem w świadomości może to być trudne), myśli na głos, bardzo towarzyski/a, ma wiecznych przyjaciół. RUCH w nieświadomości nudzą go/ją wykonywanie dłużej jakiejś czynności, więc przeskakuje z jednej na drugą dla urozmaicenia, ma trudności z dokończeniem przerwanych czynności, zmienia zdanie co do sposobu wykonania zadania, ma poczucie niezdarności, nieporadności, niezdolności, niechętnie rywalizuje, uprawia sporty indywidualne: rower, narty, pływanie, dotyk go/ją onieśmiela, ma niską świadomość własnego ciała. NAUKA dobrze czuje się w „tradycyjnej” szkole, w szkole nie musi nawet wychodzić na przerwę, może siedzieć w klasie, świetnie rejestruje co się do niego/niej mówi, nie ma problemów z czytaniem, nie potrzebuje pomocy w szkole, bardzo szybko się uczy i w związku z tym istnieje niebezpieczeństwo, że po przeglądnięciu notatek zgłosi się do tablicy a następnie „wyrzuci” wiadomości z pamięci, należy więc pokazać mu/jej w dzieciństwie że warto wiedzieć. często wykorzystuje swoją opinię w szkole, trzeba okazywać zainteresowanie temu co mówi dziecko o tym wzorcu, powinno mieć uporządkowane miejsce do pracy bo bałagan je rozprasza, jako dziecko powinno być uczone sztuki dyskusji bo bardzo emocjonalnie podchodzi do rozmów, w notatkach powinien/na używać dużo kolorów, ładnie opowiadają, uczy się dobrze przez wzrok i słuch, z dzieckiem o takim wzorcu powinno się często chodzić w miejsca o dużym natężeniu bodźców wzrokowych, powinno mieć kącik z dyplomami, medalami, trofeami — wzmacnia to jego poczucie wartości. Co myślisz o indywidualnych wzorcach myślenia? Zainteresował Cię ten temat? Agnieszka Engler – nauczyciel wychowania fizycznego i przyrody z ponad dwudziestoletnim stażem. Posiada także doświadczenie w zarządzaniu zespołem szkół i edukowaniu nauczycieli w zakresie oceniania kształtującego, ewaluacji, koncepcji pracy szkoły, neurodydaktyki, pisania programów autorskich, a także znaczenia ruchu w procesie edukacji i zdrowego stylu życia. ŹRÓDŁA: 1. Dawna MARKOVA Anne POWELL „Twoje dziecko jest poznać i rozwijać jego umysł”Tytuł oryginału: „How your child is smart”Redaktor techniczny Krystyna Kaczyńska Korekta Ewa Długosz-JurkowskaCopyright © by Dawna Markova andAnne Powell© Copyright for the Polish edition by Wydawnictwo „Ksiazka i Wiedza” Warszawa 1996, 1998 Wyd. II 2. Indywidualne wzorce myślenia w pigułce – Katarzyna Szafranowska

ma je osoba elokwentna